Komşumuz Barış /  Melik Asik

       Sevgili Barış'la yıllarca komşu oturduk Moda'da... O pozitif enerji yüklü kişiliğinden, dostluğundan, zarafetinden ilham aldık. Ne kadar sevildiğini yakından izledik. Herkesle barışık, herkesle dosttu o... Özellikle çocuklar ve gençlerle... Çuval çuval mektubu gelirdi. Her sabah kapıdan çıktığında karşımızdaki Kadıköy Kız Lisesi'nin pencerelerinden öğrenciler salkım salkım sarkarak çığlıklar atardı.
        Bir gece yarısı taksiyle eve dönüyoruz. Teypte Barış'ın şarkıları çalıyor. Ama daha önce hiç duymadığımız şarkılar. Şoförle söyleştik:
       - Söyleyen Barış değil mi?
       - Evet abi...
       - Bu şarkıları daha önce hiç duymamıştım...
       - Abi bunlar Barış'ın ilk şarkıları...
       - Sende ne arıyor bunlar?
       - Ben Barış'ın hastasıyım abi.. Onun ilk şarkılarından son şarkısına bütün şarkıları bulunur bende..
       - Peki tanışır mısın Barış'la...
       - Hiç tanışmadım abi...
       Sustuk. Eve geldik. "Gel benimle" dedim şoföre... Kuşkulu kuşkulu bakarak peşime takıldı. Barış'ların katına çıktık. Kapıyı çaldım. Barış açtı. Şoför karşısında Barış Manço'yu görünce:
       - Aaa Barış Abi, diyebildi... Bayılacak gibi oldu...
       Son kez bu yaz Feneryolu'nda bir lokantanın kaldırıma koyduğu masalarda oturup sohbet etmiştik. Gelen geçen duruyor; Barış'la bir çift laf etmek istiyor.. Barış onlara laf yetiştirmekten başını alamıyor:
       - Bu ilginin seni sıktığı oluyor mu Barış, diye sordum..
       - Yooo, demişti, seviyorum ben bu konuşmaları. Ayrıca bu ilgiyi biz istedik, sıkılmaya hakkımız olabilir mi?
       Her sanatçının bu kadar çok sevgiliye sahip olması, kalplerde böylesine hoş anılar bırakması dileğiyle... Barış'a güle güle diyoruz. Her şarkısında anacağız O'nu...